வராக் கடன்கள்

வங்கிகள் ”வராக்கடன்” என்று தள்ளுபடி செய்த தொகை குறித்துப் பெரும் சர்ச்சைகள்.  இன்றைய பெரும் வங்கிகள் அனைத்துமே  தனியார் வங்கிகளாக பலராலும் நடத்தப்பட்டவைதான். 1970களில் அரசு அவற்றை முழுமையாக தனதாக்கிக் கொண்டு, அவர்களுக்கு அது விரும்பிய, அல்லது நிர்ணயத்த தொகையை,  கொடுத்து அவர்களை வெளியேற்றியது.

பேங்க ஆப் பெங்கால், பேங்க் ஆப் மெட்ராஸ், பேங்க் ஆப் பம்பாய் என்ற ஆங்கில அரசின் சாசனங்கள் மூலம் அனுமதி பெற்று தொடங்கப்பட்ட தனியார் வங்கிகளின் மொத்த பங்கு முதலீட்டில் 60% ரிசர்வ் வங்கியுடன் சேர்ந்து விலைக்கு வாங்கி ஸ்டேட் பேங்க் ஆப் இந்தியா உருவானது.  பின்னர், மூலதனப் பற்றாக்குறை ஏற்படும் போது, அரசு தன் வரிப்பணத்திலிருந்தோ, கடன் பெற்றோ, மூலதனத்தை அதிகப்படுத்தி தனதுடமையாக்கிக் கொண்டது.

பரோடா மன்னர் மூன்றாம் சாயாஜிராவ் கெயிக்வாடிடமிருந்து பேங்க ஆப் பரோடா, சுப்பாராவ் பையிடமிருந்து கனரா வங்கி, செட்டிநாடு ராஜா ராமசாமி செட்டியார்களிடமிருந்து இந்தியன் வங்கி, ஸ்பிக் நிறுவனர் சிதம்பரம் செட்டியாரிடமிருந்து இந்தியன் ஓவர்சீஸ் வங்கி, பட்டாபி சீத்தாரம்மைய்யரிடமிருந்து ஆந்திரா வங்கி, இப்படி பலவற்றையும் இந்திய அரசு கையகப்படுத்திய வரலாறு தெரிந்ததுதான்.  வங்கிகளை எடுத்துக் கொண்ட அரசு அதற்கான இழப்பீடாக கொடுத்த தொகை குறைவு என்ற ஒரு வழக்கு காவாஸ்ஜி கூப்பர் என்பவரால் தொடரப்பட்டு, பின்னர் உச்சநீதிமன்ற தீர்ப்பின் படி இழப்பீடுகள் வழங்கப்பட்டன.  விருப்பமிருப்பவர்கள் வாசித்துப் பார்க்கலாம். (Rustom Cavasjee Cooper vs Union Of India on 10 February, 1970)

Equivalent citations: 1970 AIR 564, 1970 SCR (3) 530

பல்வேறு காரணங்களுக்காக, பல்வேறு நிறுவனங்கள் மத்திய மாநில அரசுகளின் முதலீட்டைக் கொண்டு துவங்கப்பட்டன. பின்னால், பணத்திற்கான தேவைகள் வரும்போதும், தொடர்ந்து நட்டத்தில் நடந்துவருவதனாலும், அரசுகள் தாங்கள் தொடங்கிய நிறுவனங்களையே விற்கவும் தொடங்கின.

1975ல் துவங்கப்பட்ட computor management corporation pvt lid (currently CMC LTD) (அன்றைய கால  IBM நிறுவனத்தினை வாங்கியது) 2001ல் டாட்டா கன்சல்டன்ஸிக்கு விற்கப்பட்டதுதான், இந்தியாவின் முதல் இலாபத்தில் இயங்கிய நிறுவன, தனியார்மயமாக்கல் என்று நினைக்கின்றேன். மாருதி உத்யோக் என்ற பெயரில் துவங்கப்பட்ட மாருதி கார் நிறுவனத்தின் பங்குகள் 25%, அரசு ஒரு பங்கின் விலை ரூ 125/ என்ற விலையில் 2003ஆம் ஆண்டு விற்பனை செய்தது. 1999-2004 வாஜ்பாய் அரசாங்கம், தன்னுடைய பற்றாக்குறைகளை சமாளிக்க பொதுத்துறை நிறுவனங்களை பெருமளவில் விற்பனை செய்தது.  பாரத் அலுமினியம், இந்துஸ்தான் ஜின்க், (இதுதான் இன்றைய ஸ்டெரிலைட்), இந்தியன் பெட்ரோ கெமிக்கல்ஸ் (IPCL) இன்றைய ரிலையன்ஸ்,  விதேஷ் சன்சார் நிகாம் லிமிடெட் இன்றைய டாட்டா டெலி போன்றவை. ஐ.சி.ஐ.சி வங்கி, ஆக்ஸிஸ் வங்கி, ஹெச் டி எஃப் சி, ஐடிபிஐ, ஐஎஃப்சிஐ, போன்ற அனைத்துமே மத்திய அரசின் மூலதனத்தைக் கொண்டு துவங்கப்பட்டவைதான். பின்னர் அரசு, பங்கு வெளியீடுகள் மூலம் விற்பனை செய்துவிட்டது. 

வங்கிகள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் வெளியிடும் இலாப நட்ட கணக்குகளில், கடன் வாங்கியவர் கட்டாமல் விட்டுவிட்டு, காணாமல் போயிருந்தாலும், அதைக் குறிப்பிடாமல், அந்தத் தொகை வர வேண்டிய பணம் என்று குறிப்பிட்டு வந்தன.  உண்மையில் அவை வரவே வராது.  இப்படியான நிலையில், வங்கியின் பங்குகளை வாங்குபவர், பங்கின் விலையை அதன் சொத்து மதிப்பைக் கொண்டே நிர்ணயிக்கிறார்.  வெளிநாட்டினர் இதன் அடிப்படையிலேயே அந்த வங்கியில் முதலீடு செய்கிறார்.  ஒரு வங்கி தன் மொத்த மூலதனத்தையும் கடனாக கொடுத்து, அதை வாங்கியவர்கள் அனைவரும் நாட்டை விட்டு ஓடிவிட்டபின்னரும்,  அவர்களுக்குக் கொடுத்த கடன் மீது வட்டியை ஏற்றி, மேலும் அதிகரித்த தொகையை, வரவேண்டிய பணமாக காட்டி வந்ததால், ஒரு வங்கியின் உண்மையான நிதிநிலை குறித்து நாம் அறியமுடியாமல் இருந்தது. 

வங்கிகளின் செயல்பாடுகளை ஒழுங்குபடுத்தும் வேலையில் இறங்கிய ரிசர்வ் வங்கி, ஒவ்வொரு வங்கியும், தான் கொடுத்த கடன் மீதான தவணைத் தொகை அல்லது வட்டி, தொடர்ந்து மூன்று மாதங்கள் வராமல் போனால் அதை வராக்கடன் பட்டியலில் சேர்த்து, தன்னுடைய மொத்த சொத்துமதிப்பில் இருந்து அதைக் கழித்துவிட்டு மீதித் தொகையைத்தான் கணக்கில் காட்ட வேண்டும் என்று உத்தரவிட்டது. அதன் அடிப்படையில், GNPA(Gross Non Performing Assets) கணக்கிடப்பட்டு, நம் பார்வைக்கு வரத்தொடங்கின. அதன் அடிப்படையிலேயே பங்குகளின் விலை நிர்ணயம் செய்யப்பட்டன.  குறிப்பிட்ட கால அளவிற்கு மேல் வராமல் இருக்கும் கடன் தொகையை, தள்ளுபடி செய்து, தன் பேலன்ஸ் ஷீட்டில் ”வரவேண்டியவை” என்ற இடத்தில் கழித்துக் காட்ட வேண்டும்.

வராக்கடன், கடன் தள்ளிவைப்பு, தள்ளுபடி  என்று எந்தப் பெயரில் எழுதப்பட்டாலும், அதை வசூலிக்கும் வழிவகைகளை வங்கிகள் எடுத்துக் கொண்டுதான் இருக்கும்.  இந்தியாவில் கடன் பெற்று, வெளிநாடுகளுக்குத் தப்பி ஓடியவர்களின் இங்கிருக்கும் சொத்துக்கள், நிலுவையில் இருக்கும் வழக்குகள் முடிந்தபின், முறைப்படி ஏலத்தில் விடப்பட்டு, கிடைக்கும் தொகை, அவர்களின் வங்கிக் கடன் கணக்கில் வரவு வைக்கப்படும். இன்று தள்ளுபடி செய்யப்பட்டதாக சொல்லப்படும் தொகை எதிர்காலத்தில், வழக்குகள் மூலமோ, சமாதானம் மூலமோ கடன் பெற்றவரிடமிருந்து திரும்பப் பெறப்படும்போதும், அந்த ஆண்டின் இலாப நட்டக் கணக்கில் இதர வருமானங்கள்” என்ற பெயரில் சேர்க்கப்படும்.

68000 கோடி வராக்கடன் தள்ளுபடி என்பது, ஒரு வங்கிகளுக்கும் அதன் பங்குதாரர்களுக்கும் இடையிலான பிரச்சனை.  அரசாங்கமும் ஒரு பங்குதாரர் என்ற வகையில் தள்ளுபடி செய்யப்படும் தொகையில், அரசின் பங்கிற்குரிய தொகை அதன் நட்டமாக அமையும். அந்தத் தொகை, அரசின் வரிவருவாயோ, அல்லது அது பெற்ற கடனாகவோ இருக்கும். இந்தத் தள்ளுபடிக் கணக்கை வங்கிகள் கொடுக்காத நிலையில், சாதாரண சிறு முதலீட்டாளர்கள் முதல், அந்நிய முதலீட்டு நிறுவனங்கள் வரை அனைவருமே பாதிக்கப்படுவர்.   ஒரு வங்கி தான் வழங்கிய கடனில் எவ்வளவு தொகை தள்ளுபடி செய்கிறதோ, அதில் ஒரு  பகுதி அது மறைமுகமாக, சிறு முதலீட்டாளர்களையும் பாதிக்கிறது.  பணி ஓய்வு பெற்ற ஒருவர், அல்லது தன் சேமிப்பை வங்கிப் பங்குகளில் முதலீடு செய்தவர்கள் பலர் இன்று தங்கள் முதலீட்டின் பெரும்பங்கை இழந்திருக்கின்றனர்.  இன்னும் சொல்லப்போனால், தங்கள் வாழ்நாள் சேமிப்பின் பெரும்பகுதியை இழந்தவர்களும் இங்கு இருக்கிறார்கள்.

ஒரு சிறு வணிகர் அல்லது விவசாயி வாங்கும் கடன்களைத் தள்ளுபடி செய்வார்களா? என்ற கேள்வி அர்த்தமற்றது.  அந்த சிறு விவசாயியோ, வணிகரோ, தன் சொத்திற்கு மேலாக கடன் தொகை அதிகரிக்கும் நிலையிலோ, எங்கிருக்கிறார் என்று தெரியாத அளவில், உள்நாட்டிலேயே எங்காவது சென்றுவிட்டால்,  அவரையும் வங்கிகளால் ஒன்றும் செய்யமுடியாது.  இங்கே பேசப்படுபவது (will full defaulters) ஏமாற்றும் உள்நோக்கத்தோடு கடன் வாங்கியவர்கள், அல்லது கடனை கட்டும் அளவிற்கு தகுதியிருந்தும், சட்டத்தின் இடைவெளிகளில் தப்பிக்க நினைப்பவர்கள், அல்லது குறிப்பிட்ட தொழில் செய்யவதாகக் கடன் பெற்று அதை வேறு வகையில் பயன்படுத்தி நட்டம் ஏற்பட்டதாக கணக்கு காட்டுபவர்கள். இவர்கள் மீது குற்றவியல் சட்டப் பிரிவின் கீழ் வழக்குகள் தொடரப்படும்.

”தனி, வரையரை” ( PVT LTD - LTD)என்ற வகைப்பாடே, தொழில்முனைவோரை ஊக்குவிக்கத்தான். தன் ஒட்டுமொத்த சொத்து இழக்கும் நிலை குறித்த, ஒரு தொழில்முனைவோனின் பயத்தை நீக்குவதற்காகவே.  தனிநபர்கள், கடன் பெற்றுக் கட்டமுடியாமல் போனால், அவர்களுக்கும் சட்ட ரீதியான பாதுகாப்பு  இருக்கிறது.   திவாலானவர் ( INSOLVENT )என்று நீதிமன்றம் மூலம் தெரியப்படுத்துவதன் மூலமும்,  கடன்காரர்களிடமிருந்து சட்டப்பூர்வமாக பாதுகாக்கப்படுகிறார்.

இந்த சிக்கலில், அரசாங்கங்களை நேரடியாக குறைகூற முடியாது.  குறிப்பிட்ட நபர்களுக்கு கடன் கொடுக்கச் சொல்லி நிதியமைச்சகமோ, அல்லது அரசின் செல்வாக்கான ஒருவர் சொல்லியோ, கொடுக்கப்பட்டதாகவோ தகவல்கள் இதுவரை இல்லை. இவற்றைத் தள்ளுபடி செய்வதும் அரசோ, மத்திய வங்கியோ அல்ல.  அந்த வங்கியின் இயக்குநர்கள் குழுவின் பரிந்துரையின் பேரிலேயே நடக்கின்றன.   சில வங்கி அதிகாரிகள் ஏதோ ஒரு பலனை எதிர்பார்த்து, முறையற்ற வகையில் கடன் கொடுத்ததே பிரச்சனையாகி இருக்கிறது. சம்பந்தப்பட்ட வங்கி அதிகாரிகளும், சட்டப்பூர்வ நடவடிக்கைகளைச் சந்திக்க வேண்டியிருக்கின்றது. வங்கி அதிகாரிகளின் மீது எடுக்கப்படும் கடுமையான நடவடிக்கைகளின் மூலம், எதிர்காலத்தில் இதைக் கட்டுப்படுத்த முடியும்.

முதலாளிதத்துவப் பொருளியலை ஏற்று, சந்தைகளைத் திறந்து வைத்திருக்கும் நாடுகளின் தீர்க்க முடியாத பிரச்சனைகளில் இதுவும் ஒன்று.

வங்கியின் பெயர்                      மொத்த முதலீடு         அரசு பங்கு

ஸ்டேட் பேங்க் ஆப் இந்தியா (மார்ச்2019)      892.46           57.68%

கனரா வங்கி                               753.24           78.55%

இந்தியன் ஓவர்சீஸ் வங்கி                  9141.65                95.84%

இந்தியன் வங்கி                            480.29           83.46%

இந்தியாவின் பொதுத்துறை நிறுவனங்கள்  மொத்தம் எத்தனை?  அதில் எத்தனை இலாபத்தில் இயங்கி வருகின்றன, நம் வரிப்பணத்தின் பெரும்பங்கைத் தின்று தீர்த்துக் கொண்டிருக்கும் பொதுத்துறை நிறுவனங்கள் குறித்து வாய்ப்பிருக்கும் போது படித்துப் பாருங்கள். இலாபத்தில் இருக்கும் நிறுவனங்களை பெரும் முதலாளிகள் குறைந்த விலையில் வாங்கிக் கொள்கிறார்கள்.  நட்டத்தில் இயங்குபவை, தொடர்ந்து நட்டத்திலேயே இயங்கி வருகின்றன.  முடங்கிக் கிடக்கும் அரசின் முதலீடு, அதற்காக ஒவ்வொரு ஆண்டும் அரசு செய்து வரும் செலவுகள் இவற்றைக் கணக்கில் எடுத்துப் பார்த்தால், 68000 கோடி ஒரு தொகையே இல்லை. 

2018ஆம் ஆண்டு 3083.86 கோடி முதலீடும், 3602.49 கோடி நட்டத்துடனும், 57807 கோடி வராக்கடனுடனும், இயங்கி வந்த IDBI வங்கியின் பங்குகளை, ரூ 61.73 என்ற விலையில் எல்.ஐ.சி சந்தையிலிருந்து வாங்கியது. இதற்கான மொத்த தொகை 12602 கோடிகள். ரூ 61.73 விலையில் வாங்கப்பட்ட 368 கோடி பங்குகளின் இன்றைய விலை ரூ 21.6. சுமார் 59% மதிப்பை இழந்திருக்கிறது எல் ஐ சி.

சமீபத்தில் IRCTC எனப்படும் இரயில்வேயின் பங்குகளை, சரியான முறையில் கணக்கீடு செய்யாமல் குறைந்த விலைக்கு விற்றதில் அரசுக்குப் பெரும் நட்டம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. 2019 அக்டோபர் மாதம்  அரசு தன்னிடமிருந்த பங்குகளில் 64.5 கோடி பங்குகளை ரூ320/- என்ற விலையில் பொதுவிற்பனை செய்தது.  இன்று அவற்றின் விலை 1325/- ஒரு பங்கிற்கு ரூ1000 நட்டம் என்று வைத்தாலும், 64.5 கோடி பங்குகளுக்கு?

மத்திய பொதுத்துறை நிறுவனங்கள் (central public sector enterprises) என்பவை மத்திய அரசின் 51% அல்லது அதற்கு அதிகமான மூலதனத்தைப் பெற்று இயங்கிவருபவை.  31மார்ச்2018 அன்றைய கணக்கீட்டின் படி காப்பீட்டு நிறுவனங்களைத் தவிர்த்து, 339 மத்திய பொதுத்துறை நிறுவனங்கள் இந்தியாவில் இயங்கி வருகின்றன.  இதி 82 நிறுவனங்கள் வணிக ரீதியான செயல்களை இன்னும் துவங்கவில்லை. மீதமுள்ள 257 செயல்படும் நிறுவனங்களை A,B,C,D என்று நான்காகப் பிரித்திருக்கிறது மத்திய அரசு.   மகா ரத்னா, நவரத்தனா, மினி ரத்தனா போன்றவை சிறப்பு அங்கீகாரங்களுடன் A வரிசையில் 64ம், B வரிசையில் 66ம், C வரிசையில் 44ம், D வரிசையில் 5ம்இருக்கின்றன. 2016 ஆம் ஆண்டிலிருந்து கலைக்கப்பட்டவை அல்லது விற்கப்பட்ட நிறுவனங்களின் எண்ணிக்கை 24.

பொதுத்துறை நிறுவனங்களின் பட்டியல் :

Following CPSEs or PSU in India have been identified as Maharatnas:

1. National Thermal Power Corporation (NTPC)
2. Oil and Natural Gas Corporation (ONGC)
3. Steel Authority of India Limited (SAIL)
4. Bharat Heavy Electricals Limited (BHEL)
5. Indian Oil Corporation Limited (IOCL)
6. Coal India Limited (CIL)
7. Gas Authority of India Limited (GAIL)
8. Bharat Petroleum Corporation Limited (BPCL)

“NAVARATNA”

1. Bharat Electronics Limited (BEL)
2. Container Corporation of India (CONCOR)
3. Engineers India Limited (EIL)
4. Hindustan Aeronautics Limited (HAL)
5. Hindustan Petroleum Corporation Limited (HPCL)
6. Mahanagar Telephone Nigam Limited (MTNL)
7. National Aluminium Company (NALCO)
8. National Buildings Construction Corporation (NBCC)
9. National Mineral Development Corporation (NMDC)
10. Neyveli Lignite Corporation Limited (NLCIL)
11. Oil India Limited (OIL)
12. Power Finance Corporation[PFC]
13. Power Grid Corporation of India Limited(PGCIL)
14. Rashtriya Ispat Nigam Limited
15. Rural Electrification Corporation[REC]
16. Shipping Corporation of India (SCI)

“MINI RATNA” i

1. Airports Authority of India (AAI)
2. Antrix Corporation
3. Balmer Lawrie
4. Bharat Coking Coal Limited[BCCL]
5. Bharat Dynamics Limited[BDL]
6. Bharat Earth Movers Limited[BEML]
7. Bharat Sanchar Nigam Limited (BSNL)
8. Bridge and Roof
9. Central Warehousing Corporation
10. Central Coalfields Limited
11. Chennai Petroleum Corporation[CPCL]
12. Cochin Shipyard[CSL]
13. Dredging Corporation of India[DCI]
14. Educational Consultants India[EDCIL]
15. Kamarajar Port
16. Garden Reach Shipbuilders & Engineers[GRSE]
17. Goa Shipyard[GSL]
18. Hindustan Copper[HCL]
19. HLL Lifecare
20. Hindustan Newsprint
21. Hindustan Paper
22. Housing and Urban Development Corporation
23. HSCC
24. India Tourism Development Corporation[ITDC]
25. India Trade Promotion Organisation[ITPO]
26. Indian Rare Earths[IREL]
27. Indian Railway Catering and Tourism Corporation[IRCTC]
28. Indian Renewable Energy Development Agency
29. Ircon International
30. Kudremukh Iron Ore Company
31. Mazagon Dock Limited
32. Mahanadi Coalfields[MCL]
33. MOIL
34. Mangalore Refinery and Petrochemicals Limited[MRPL]
35. Mishra Dhatu Nigam
36. MMTC Ltd.
37. MSTC Limited
38. National Fertilizers[NFL]
39. National Small Industries Corporation Limited
40. National Seeds Corporation
41. NHPC Ltd.
42. Northern Coalfields[NCL]
43. North Eastern Electric Power Corporation Limited[NEEPCL]
44. Numaligarh Refinery
45. ONGC Videsh
46. Pawan Hans
47. Projects and Development India Limited[PDIL]
48. RailTel Corporation of India
49. Rail Vikas Nigam Limited
50. Rashtriya Chemicals & Fertilizers[RCF]
51. RITES
52. SJVN Ltd.
53. Security Printing and Minting Corporation of India
54. South Eastern Coalfields[SECL]
55. State Trading Corporation of India
56. Telecommunications Consultants India[TCIL]
57. THDC Ltd.
58. Western Coalfields[WCL]
59. Water and Power Consultancy Services
60. Mineral Exploration Corporation Limited

“MINI RATNA” ii

1. Artificial Limbs Manufacturing Corporation of India
2. Bharat Pumps & Compressors[BPC]
3. Broadcast Engineering Consultants India
4. Central Mine Planning and Design Institute
5. Central Railside Warehouse Company
6. Engineering Projects
7. FCI Aravali Gypsum and Minerals (India) Limited
8. Ferro Scrap Nigam Limited
9. HMT (International) Ltd.
10. Indian Medicines & Pharmaceuticals Corporation Limited
11. MECON
12. National Film Development Corporation of India[NFDC]
13. PEC Ltd.
14. Rajasthan Electronics & Instruments Limited
15. Ministry of new and renewable energy (MNRE) and Solar Energy Corporation of India Ltd (SECI)

இது தவிர இன்னும் பல நிறுவனங்களையும் அரசுகள் நடத்தி வருகின்றன.  இதில் மாநில அரசுகள் நடத்தும் நிறுவனங்களின் பெயர்கள் சேர்க்கப்படவில்லை. நேரம் இருப்பவர்கள் இதையும் படித்துப் பாருங்கள்:

http://www.bsepsu.com/list-cpse.asp

பேரிடர் காலம்

வளங்களையும், வெற்றிகளையும், பெருமைகளை மட்டுமல்ல, பேரிடர் காலங்கள் குறித்தும், அவற்றின் தாக்குதல்கள், வலிகள், துயரங்கள், இழப்புகள் இப்படி பலவற்றையும்,  வாழ்வியல் சரிதைகளாகவோ, பாடல்களாகவோ, புதினங்களாகவோ, ஏதோ ஒருவகையில் பதிவு செய்துவிட்டுச் சென்றுள்ளார்கள் அந்நாளைய மக்கள். அன்றைய நாளின் துயரத்தைப் பதிவு செய்வதன் மூலம், வரலாற்றைப் படைக்கின்றோம் என்ற பெருமிதமோ, யாரையோ, எதற்கோ வஞ்சம் தீர்த்துக் கொண்டோம் என்ற  திருப்தியோ இல்லாமல், அவை அன்றைய சோர்வைத் தணிக்கும் புலம்பல்களின் வெளிப்பாடாகத்தான், இருந்திருக்கும் என்று தோன்றுகிறது.

1876-77 ஆம் ஆண்டு தமிழ்  தாது வருடம்.  பெரும் பஞ்சம், மழையின்மை, வறுமை, கொடிய நோய் தொற்று, இப்படி பலவும் மனிதசமூகத்தை திணறடித்துக் கொண்டிருந்த காலம். அந்த நாட்களை மையப்படுத்திக், காலங்காலமாக வாய்மொழிப்பாடல்களாகவும், சுவடிகளிலும் இருந்தவற்றைத் தொகுத்து, வரலாற்று அறிஞர் புலவர்.செ.இராசு அவர்கள் ”பஞ்ச கும்மிகள்” என்ற நூலை வெளிக்கொணர்ந்திருந்தார்.  காவ்யா பதிப்பகத்தாரால் வெளியிடப்பட்ட அந்த நூல் தான் நான் படித்த முதல் துயரமான நூல். அதில் குறிப்பாக  அரசர்குளம் சாமிநாதன் எழுதிய பாடல் வரிகள்.  பலநாட்கள் மன நிம்மதி இழந்து தவிக்க வைத்தன. ஆனாலும், அவற்றின் மூலம் அன்றைய சூழலை நாம் அறிந்து கொள்ள முடிகிறது. ரெட் டீ நாவலில் பி. எச். டேனியல் குறிப்பிடுவது போல, இன்றைய நமது செல்வங்கள் கூட, இறந்த காலத்தின் துன்பங்களின் மீது கட்டியமைக்கப்பட்டவைதான் என்பதை உணர வைத்தன.

வலியைத் தின்று தீர்க்க வேண்டிய காலகட்டத்தில் இருக்கிறோம்.  எதிர்கொண்டு போராடும் மனநிலையிலும், வலுவிலும் நாம் இல்லை. இயலாமை, நம்மிடையே ஒரு, பேரமைதியை விதைத்திருக்கிறது. இனி என்ன நடந்தால் என்ன? என்ற மனோநிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருக்கின்றோம்.  இந்த காலகட்டத்தினை, ஏதோ ஒருவகையில் பதிவாக்கிவிட வேண்டும் என்று ஏதோ ஒன்று உள்ளிருந்து என்னை உந்திக் கொண்டே இருக்கிறது.  ஏன் பதிய வேண்டும்? என்ற கேள்வி வருவதையும் தவிர்க்க முடியவில்லை.

தமிழ் இலக்கிய உலகமும், ஆர்வலர்களும், தங்களால் இயன்ற அளவில், இந்தப் பேரிடர் காலத்தினை பதிவு செய்துவிட முடியாதா? என்று தவிக்கின்றனர்.  கொரோனா பேரிடரைப் பதிவு செய்ய வேண்டிய அவசியம் குறித்தான பதிவுகளைத், தொடர்ந்து சமூக வலைதளங்களில் பார்க்க முடிகின்றது.  ஓரிரு பதிப்பகங்கள், அமைப்புகள், போட்டிகளையும் அறிவித்திருக்கின்றன. 

சமூக வலைதளங்களின் தாக்கங்கள் இல்லாத ஒரு எழுத்தாளரை, இன்று தேடித்தான் கண்டுபிடிக்க வேண்டியிருக்கிறது.  பெரும்பாலானவர்களின் எழுத்துக்களில், அவர்கள் அறிந்தோ, அறியாமலோ, ஏதோ ஒரு சாயம் ஒட்டிக் கொள்கிறது.  எதை எழுதினாலும், உள்ளார்ந்து, அரசின் மீதான காய்ச்சல் இல்லாமல் எழுதவே முடியாது, என்ற நிலைக்கு தமிழ் எழுத்தாளர்கள் தள்ளப்பட்டிருப்பது போலத் தெரிகிறது, அரசுகளும் அரசர்களும், விளிம்பு நிலை மனிதர்களை கைவிட்டு, பல நூறு வருடங்கள் ஆகிவிட்டன,

பத்தாயிரம் வார்த்தைகளில் சிறுகதைகளைப் புனைபவர்களையும், விடிய விடியக் கண் விழித்துக், காதலை மீட்டெடுப்பவர்களையும், ஐரோப்பிய, ரசிய மொழிபெயர்ப்புகளின் தாக்கத்தால், குறியீடுகள் மூலம் அரசுக்கெதிராய் புரட்சி நடத்திக் கொண்டிருப்பவர்களையும், ”கல் தோன்றி மண் தோன்றாக் காலத்தே” என்று எழுதி,  பக்கங்களை நிரப்புபவர்களையும்,  கொரோனோவின் நிமித்தமாய் விட்டுவிடுவோம். 

உறவினர் வீட்டிற்கு, ஓரிரவைக் கழிக்க வந்தது  ஒரு குடும்பம்.  ஒற்றைப் படுக்கை அறை கொண்ட அந்த வீட்டில், தற்போது  இரண்டு குடும்பங்கள். 4 பெரியவர்கள் 3 குழந்தைகள்.  பொருளாதார சிக்கல், அது ஏற்படுத்தும் மன உலைச்சல்களோடு, வெடித்துச் சிதறும் நிமிடத்திற்காக கணன்று கொண்டிருக்கிறது அந்த 300 சதுர அடி எரிமலை. 

10மைல் தூரத்தில், இருக்கும் தொழுவத்தில், பசியால் கதறும் பசுவின் குரல், கனவில் கேட்கிறது என்று சொல்லி, அதிகாலை 3 மணிக்குத் சைக்கிளை எடுத்துக் கொண்டு போகும் 70 வயது முதியவர்.

ஆளரவமற்ற தெருவில், உடைந்த, ஒட்டுப் போட்ட, செல்போனில் இருந்து வரும் இளையராஜா பாடலோடும், அரைக்கட்டு பீடியோடும்,  காசில்லாத இரும்புப் பெட்டி(ATM)க்குப் பாதுகாப்பாய் கிடக்கும் சீருடை அணிந்த கிழட்டுக் காவலாளி

100 ரூபாய் பணத்திற்காக, கீரைக்கட்டோடு நாள்தோறும்  ராஜநடை போடும், 70 வயது ராஜகுமாரி.

ஒட்டுமொத்த ஊரும், உயிர் பயத்தில் பதுங்கியிருக்க, எப்போதோ தெருவில் பார்த்த, யாரோ ஒருவனுக்காக, சோறு கட்டிக் கொண்டு திரியும் தன்னார்வலர்கள்.

அழுகி நாற்றமெடுக்கும் கழிவுகளோடு, தன் நாளைத் தொடங்கும், துப்புரவுப் பணியாளர்கள்

உயிரைப் பணயம் வைத்துத் தாயம் உருட்டிக் கொண்டிருக்கும் மருத்துவப்பணியாளர்கள்.

இப்படியான என்னற்றவர்களின் எழுதப்படாத துயரங்களைப், பதிவு செய்துதான் வைப்போமே. 

இந்தப் பேரிடர் காலத்தினைப் பதிவு செய்யும், நல்ல படைப்புகளைத் தேடித்தேடி வாசித்துக் கொண்டே இருக்கின்றேன்.  என் பார்வைக்கு வராதவை, நிறையவே இருக்கும் என்று நம்புகிறேன்.

நீங்கள் வாசித்த, அல்லது எழுதிய, கொரோனா பேரிடர் காலத்தைப் பதிவு செய்யும் படியான, நல்ல படைப்புகளுக்கான சுட்டியை இங்கே குறிப்பிட்டால், மகிழ்வேன். படைப்பாளிகளும், நேரடியாக என்னுடைய மின்னஞ்சலுக்கும் அனுப்பி வைக்கலாம். அவற்றைத் தொகுத்து, அச்சில் கொண்டு வரும் எண்ணமும் இருக்கிறது.

.”மாடு கட்டிப் போரடித்தால் மாளாது” என்பது மட்டுமல்ல நம் வரலாறு. பசிக் கொடுமை தாங்காமல், தன்னையும் தன் குடும்பத்தையும், அடிமைகளாக விற்றுக் கொண்டதும் நம் வரலாறுதான்.

பட்ஜெட் அறிவோம்

          இந்தியாவின் முதல் நிதியமைச்சர் ஆர். கே. சண்முகம் செட்டியார்

இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தில் பட்ஜெட் என்ற வார்த்தை எந்த இடத்திலும் பயன்படுத்தப்படவில்லை. இங்கிலாந்தில் நிதிநிலை அறிக்கையை பையில் போட்டு எடுத்துவருவார் நிதியமைச்சர். அந்தப் பையிற்கு பட்ஜெட் என்று பெயர்.  நாளடைவில் அதுவே ஆகுபெயராகி நிலைத்துவிட்டது.

நிதிநிலை அறிக்கை:

நிதிநிலை அறிக்கை என்பது ஒரு அரசின் வரவு செலவு கணக்குகளைக் குறிப்பிடும். ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஏப்ரல் 1ஆம் தேதியிலிருந்து மார்ச் 31ஆம் தேதிவரையிலான கால கட்டத்திற்கு, அரசிடம் எந்தெந்த வகையில் பணம் வரும், அதை எந்தெந்த வகையில் செலவிடப்போகிறார்கள் என்பதை முன்கூட்டியே திட்டமிட்டு, சட்டமன்றத்தில், அல்லது பாராளுமன்றத்தில் சம்பந்தப்பட்ட நிதியமைச்சர்கள் வெளியிடுவார்கள்.  இந்த வரவு செலவு திட்டம்

1.   வருவாய்க் கணக்கு (revenue accounts)

2.   மூலதனக் கணக்கு  (capital accounts)

3.   பொதுக் கணக்கு    (general accounts)

என்ற மூன்றையும் உள்ளடக்கியிருக்கும்.

வருவாய்க் கணக்கு:

வருவாய் கணக்கில் வரவினங்கள்( revenue receipts), வருவாய் கணக்கில் செலவினங்கள்(revenue expenditure) என்று இரண்டு பகுதிகள் இருக்கும்.  வருவாய் வரவினங்களில், (i) வரி வருவாய் (tax revenue), (ii) வரி அல்லாத பிற வருவாய், (non tax revenue) (iii) உதவி மான்யங்களும் பங்களிப்புத் தொகைகளும் (grants and assistance) என்றும் வருவாய் வரவினம் மூன்றையும் உள்ளடக்கியிருக்கும்.

விற்பனை வரி, கலால் வரி, வருமானவரி போன்ற வரி இனங்களில் இருந்து பெருவது வரி வருவாய்.  வட்டி, வாடகை, சேவைகளின் மீது பெறும் தொகை வரியல்லாத வருவாய், மத்திய அரசிடமிருந்து பெறப்படும் உதவித்தொகைகள் மானியங்கள் மூன்றாவது வருவாயாகும்.

     வருவாய் வரவினங்கள்             வருவாய் செலவினங்கள்

1 வரி வருவாய் 2 வரிவருவாய் அல்லாத பிற வருவாய்கள் (வட்டி, வாடகை, ஈவுத்தொகை(dividend) போன்றவை 3.உதவிகளும் மானியங்களும்

1.   சம்பளம், பென்ஷன், மற்றும் அரசு செய்யும் பொது செலவுகள் 2.   சமூகப்பணிகளுக்கான செலவுகள் 3.   பொருளாதாரப் பணிகளுக்கான செலவுகள் 4.   உதவிகளும் மாநியங்களும்

மூலதன வரவினங்கள்                மூலதன செலவினங்கள்

1.   மத்திய அரசிடமிருந்தோ, சந்தையிலிருந்தோ பெறப்படும் கடன்கள் 2.   சொத்தையோ பங்கையோ(disinvestment) விற்று வரும் தொகைகள் 3.   வெளிநாட்டுக் கடன்கள்

1.   மூலதனத்தை உருவாக்கும் செலவுகள் 2.   கட்டிடங்கள்,சாலைகள், பாசனவசதிகள், இயந்திரங்கள், பங்கு மூலதனம் 3.   வாரியங்கள், கழகங்கள், கூட்டுறவு சங்கங்களுக்கு, வழங்கப்படும் கடன் தொகைகள்

அரசின் வருவாய் வரவினங்களைவிட(revenue receipts) வருவாய்செலவினங்கள் கூடியிருக்கும் நிலையை,  நிதிப் பற்றாக்குறை (BUDGET DEFICIT) என்கிறோம்.

வழக்கமான வரி வசூல்,  சமூக நலத்திட்டங்கள் என்று அரசுகள் செயல்பட்டாலும், அரசுக்குச் சொந்தமான நிறுவனங்களுக்கும், கூட்டுறவுச் சங்கங்களுக்கும், உள்ளாட்சி மன்றங்களுக்கும், அடிப்படை கட்டமைப்பு வசதிகளுக்காக(infrastructural development), தொடர்ந்து நடத்துவதற்காக,  பெரும் தொகை செலவிடவேண்டியிருக்கிறது. அதற்காக மத்திய அரசிடமிருந்தோ, நிதிச் சந்தையிலிருந்தோ, பொதுமக்களிடமிருந்தோ, குறிப்பிட்ட வட்டியில் பணத்தைப் பெற்று செலவுகள் செய்கின்றன.

மூலதனக்கணக்கிற்கான (capital account) பற்றாக்குறையை, வருமானக் கணக்கின் உபரித்தொகை( income over expenditure) சமண் செய்யுமானால், அது ஒரு சிறந்த நிதி நிலை அறிக்கையாக இருக்கும்.  ஆனால், தற்போதைய நிலையில், வருவாய் கணக்கின் பற்றாக்குறையைச் சமாளிக்க, முதலீட்டுக்கணக்கிலிருந்து எடுத்துவருகிறோம்.  அதாவது, கடன் வாங்கி வளர்ச்சிப் பணிகளுக்குச் செலவு செய்வதற்கு பதிலாக, கடன் வாங்கி செலவு செய்து வருகிறோம். இன்னும் எளிதாகச் சொன்னால், நம் வீடுகளில் நடப்பதுதான், கடன் வாங்கி தொழில் அபிவிருத்தி, இடம், கட்டிடம், வாங்குவது போன்ற முதலீட்டுச் செலவுகளைச் செய்யாமல், கடன் வாங்கி வீட்டுச் செலவுகளைச் செய்து வருகின்றோம். நம் வருவாய் உயராது, ஆனால் செலவினங்களோடு வட்டியும் கூடி, மேலும் கடனாளியாகிறோம். நம்மைப் போலவே தமிழக அரசும், ரிசர்வ் வங்கியில் over draft வசதியைப் பெற்று அவ்வப்போது தன் நிதி தேவைகளை பூர்த்தி செய்து கொள்கிறது.

இந்திய அரசின் வருவாய் வரவினங்கள் மற்றும் செலவினங்களின்  ஏப்ரல் 2019 முதல் ஜனவரி 2020 வரையிலான தரவுகள் வெளியாகி இருக்கின்றன. 10 மாதங்கள் முடிவடைந்த நிலையில் வருவாய் வரவினம் 12.82லட்சம் கோடிகள். இதில் வரி வருவாய் 9.98லட்சம் கோடி, வரி அல்லாத வருவாய் 2.52 லட்சம் கோடி.  வருவாய் செலவினங்கள் பத்துமாத அளவிற்கு,22.68லட்சம் கோடி ரூபாய்கள். வருவாய் பற்றாக்குறை 9.85லட்சம் கோடிகள்.  இந்த வருவாய் செலவினங்களில், 20லட்சம் கோடிகள் வருவாய் செலவினங்களுக்கும் 2.68 லட்சம் கோடிகள் மட்டும் முதலீடுகளாக செலவிடப்பட்டிருப்பது கவனிக்க வேண்டிய ஒன்று.

பொதுக்கணக்குகள்:

உள்ளாட்சி மன்றங்கள், பொதுத்துறை நிறுவனங்களின் வைப்புநிதி, ஒப்பந்ததாரர்கள் செலுத்தும் முன்பணம், கருவூலங்களில்(treasury) நீதி மன்றங்களில் செலுத்தப்படும் வைப்புநிதிகள், போன்றவை பொதுக் கணக்கில் காட்டப்படும்.

நிதிநிலைக் குறிப்பும், அதன் இணைப்புகளும்:

2003 ஆம் ஆண்டு, தமிழ்நாடுநிதி நிலை நிருவாகப் பொறுப்புடமைச் சட்டம் என்ற ஒரு சட்டத்தால்,இந்த நிதிநிலை அறிக்கைகள் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன.

ஒவ்வொரு ஆண்டும், நிதியமைச்சரின் நிதிநிலை அறிக்கையைத் தொடர்ந்து, அதைப் புரிந்து கொள்வதற்கான வழிகாட்டி நூலாக,1993-94ல் இருந்து இந்த வெளியீடு அரசால் வெளியிடப்படுகிறது. இது அரசின் நிதிநிலை அறிக்கையைப் புரிந்து கொள்ள உதவியாக இருக்கும்.

இதன் முதல் பகுதியில், பொதுவான நிதிநிலை, ஆய்வுகள், புள்ளிவிவரங்கள் இருக்கும். இரண்டாவது பகுதியில் வருவாய் வரவினங்களையும், வருவாய் செலவினங்களையும், விளக்கதோடு தருகிறது.  கடந்த ஆண்டின் செலவு, இந்த ஆண்டு திட்டமிடப்பட்ட தொகை, (budget estimation) செய்யப்பட்ட செலவு, (actuals) போன்றவற்றை விரிவாகப் பேசுகிறது.

நிதி நிலை அறிக்கையைப் படிக்கும் முன் தமிழக அரசின் வரவு-செலவுத் திட்ட விளக்க நூலை ஒருமுறை படித்துப் பாருங்கள்? (தமிழ் ஆங்கிலம் இரண்டு மொழிகளிலும் வெளியிடப்படுகிறது)

http://www.tnbudget.tn.gov.in/tnweb_files/Introduction%20to%20Budget_PDF%20format.pdf

தமிழக அரசின் 2021 ஆம் ஆண்டிற்கான நிதிநிலை அறிக்கையின் விளக்கக் குறிப்புகள் இந்தச் சுட்டியில் கிடைக்கின்றன.

தமிழக அரசின் வருவாய் கணக்குகள், வருவாய் செலவினங்கள்  உள்ளிட்ட பல தகவல்களும் இதில் அடங்கியிருக்கும்.  நிதியமைச்சரால், சட்ட மன்றத்தில் வழங்கப்படும் உரை, பொது தகவல்கள் மட்டுமே இருக்கும்.  ஆனால் ஆண்டு நிதிநிலை அறிக்கையில் (annual financial statement) புள்ளி விவரங்களோடு, கடந்த ஆண்டைய திட்டமிடப்பட்ட தொகை, அதில் கூடுதல் அல்லது குறைதல், வரும் ஆண்டுக்கு திட்டமிடப்பட்ட தொகை ஆகியவை புள்ளி விவரங்களாக இதில் அடங்கியிருக்கும். கீழ் உள்ள சுட்டியில் அதை தரவிறக்கம் செய்து கொள்ளலாம்.

http://www.tnbudget.tn.gov.in/tnweb_files/demands/61%20Annual_Financial_statements.pdf